Türk A Millî Futbol Takımı ESKİ Teknik Direktörü Guus Hiddink verdiği bir röportajda; “Herkesin bir kapasitesi vardır ve onu dikkate almak zorundasınız. Tabiî ki oyuncuları geliştirmeye çalışırım. Ama o da bir yere kadardır. Eğer öğrenmeye açıksa elimden geleni yaparım. Ama sınırları belliyse, o sınırlar içerisinde hareket ederim” demiş muhterem.
İlgili satırları okurken bizim futbol ligimiz aklıma geldi ister istemez. WM Kurgusu/Dizilişi (Sistem değil) yerini 90’lı yılların başından itibaren 3-5-2’ye bıraktı. Millet futbolu ‘dörtlü alan savunması’ ile oynarken gerek medyanın, gerekse camiaların kanun hükmündeki kararname şeklindeki tabuları sayesinde eşleşmeli savunmadan bir türlü vazgeçemedik. Alan savunması ile ilgili yorumlar sayesinde de futbolcu dostlar ve teknik adamlar konu ile ilgili ‘öğrenilmiş yetersizliği’ veya ‘öğretilmiş çaresizliği’ sapına kadar yaşıyorlar.
Tabiî isterseniz tek forvetli Diamond Sistem’i, isterseniz de Total Sistem’e dayalı tek bloklu bir kurguyu seçersiniz. Bunun yanında hücumda ve buna karşılık top kaybı esnasında alınacak savunma pozisyonu için bireysel, grup ve takım taktiği şart.
Tabiî bu senaryo için fiziksel, zihinsel ve duygusal hazırlılık da şart. Hele hele fiziksel hazırlığınız yoksa, yüksek devirli bir rakip size hemen perişan eder. Bu süreci sevk ve idare edecek grup ise kulüp yönetim kurulu şart. Bu yönetimi ise maestro gibi yöneten bir başkan egemenliği de şart. ‘Ölme eşşeğim ölme’ gibi yani. Simon Kuper’in de dediği gibi; “Futbol asla sadece futbol değildir”. Haklı adamcağız; Futbol meslektir, sanattır, şölendir, sanayidir, şikedir, şiddettir, kardeşliktir, kalleşliktir. Kısaca futbol her şeydir. Yakın gelecek için son söz mü? Jordan Ekselansları’nın her maç öncesi belirttiği gibi; “Ne zamanı? Maç zamanı”.
